پناه

بسم الله 

 پناه می برم از سردی زمستان به عطر بی رقیب نرگس...و دل کندن از نرگس برایم وقتی میسر است که بدانم بهار با خودش عطر گل محمدی را دارد. یک عطر ناب و تک در تمام بوهای عالم. و یک جهان رنگارنگ...جهان پر از بوییدنی های خوب...و یک خالق لطیف و مهربان... 

دلم تنگ میشود برای زل زدن به دریا 

برای تک و تنها بودن با آسمان و برخان های کویر 

برای جنگل های تو در توی شمال 

برای دریای زلال جنوب 

برای یک عالمه لطافت و زیبایی 

و دلم می گیرد از خودم. که چقدر گاهی تمام این زیبایی ها را با یک بدی کوچک فراموش می کنم. تمام این پناه های محکم را. تمام درمان های واقعی دردهای توهمی را... 

پناه می برم به زیبایی تو 

از شر شیطان درون خودم...