موازیان به ناچاری

بسم الله

دوتا دختر بودن.  پا میشدن از اینور شهر میرفتن اونور شهر که برا استادشون تولد بگیرن و همبرگر بخورن.  یکیشون چادری بود همیشه دیر میومد.  اونیکی فک میکرد خیلی خفنه ولی در واقع هیچی نبود . 

دو تا دختر بودن ، برا همه مردم شهر خیلی جذاب بودن . بلند بلند می خندیدن.  یه وقتایی ناپدید می شدن . ساعت 11 شب تو خیابون جلوی خونه ی اونیکی ساعتها می ایستادن و حرف میزدن  و اصلا فکر نمی کردن نصفه شبه.  دغدغه هاشون شده بود درد.  همیشه سوتی می دادن . دو تا دختر بودن ، شبا تو یادگار رفتی می خوندن.  

دوتا دختر بودن ، ۲۲ سالشون بود . و مدام دعا میکردن ، کاش این ۲۲ سالگی ها هیچ وقت تموم نشه :)